Polacy na ratunek Żydom godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Historia pomocy rodzinie Bogusławskich w Piszczacu przez duchownego - księdza Romana Soszyńskiego, ówczesnego proboszcza parafii. Henryk Bogusławski dotarł w połowie II wojny światowej do Piszczaca i prowadził w miasteczku gabinet dentystyczny. Razem z rodziną mieszkał w wynajętym domu. Miał fałszywe dokumenty na nazwisko Bogusławski. Aby ukryć swoje żydowskie pochodzenie, Bogusławscy chodzili do kościoła i zapraszali księdza do swego domu. Gdy w miasteczku pojawiła się informacja, że to żydowska rodzina, sytuacja stała się poważna. Ksiądz jednak demonstracyjnie odwiedzał Bogusławskich, udzielając im wsparcia i pomocy.

Opis (streszczenie): Ewa i Józef Kotowscy, zginęli 24 lutego 1943 roku podczas niemieckiej obławy w Paulinowie. Wraz z nimi śmierć poniosło osiem osób z Paulinowa i Starego Ratyńca. Wszyscy oni pomagali Żydom, którzy zbiegli ze zlikwidowanego getta.

Opis (streszczenie): Miriam urodziła się w Wereszczynie w 1930 roku, gdzie mieszkała wraz z rodzicami i bratem. Pod koniec maja 1942 r. wereszczyńscy Żydzi zostali zgładzeni przez Niemców w trakcie wielkiej egzekucji. Dziewczynce udało się uciec, jednak cała jej rodzina została zamordowana. Miriam błąkała się po okolicy, aż w końcu postanowiła wrócić do rodzinnego domu. Tam schwytali ją nieżyczliwi sąsiedzi i odprowadzili na posterunek granatowej policji. Dziewczynkę uratował miejscowy komendant Polak o nazwisku Grajek. Oszczędził ją i oddał pod opiekę Mariannie Kozłowskiej, która mieszkała w sąsiedniej wsi wraz z synem Henrykiem. Po trzech miesiącach znaleziono dla Miriam inne schronienie. Wymagały tego okoliczności w jednej z izb domu Kozłowskich mieszkali Niemcy, syn Marianny, Henryk, działał w Armii Krajowej, a w najbliższej okolicy częste były wypadki denuncjacji ratujących Polaków. Miriam ostatecznie trafia do polsko - żydowskiej rodziny Urbachów w Załuczu Starym. Dzięki pomocy polskich rodzin, przeżyła wojnę.

Opis (streszczenie): Franciszek z żoną i sześciorgiem dzieci mieszkali we wsi Czyżew - Sutki. Podczas okupacji niemieckiej przyjęli pod swój dach kilkanaście osób - mężczyzn, kobiety i dzieci, którzy na początku listopada 1942 roku uciekli z likwidowanego getta w Czeżewie. Rankiem 20 marca 1943 roku do Andrzejczyków przyjechali żandarmi, żeby przeprowadzić przeszukanie gospodarstwa. Zażądali, aby Franciszek wskazał im miejsce, w którym ukrywali się Żydzi. Gdy ten nie przyznał się do udzielania im schronienia, Niemcy rozpoczęli poszukiwania. Zwrócili uwagę na nietypowy odgłos, jaki wydawała podłoga ziemianki. Pod nią znaleźli kryjówkę trzech mężczyzn. Rozwścieczeni odkryciem dotkliwie pobili, a chwilę później zamordowali strzałem w głowę Franciszka Andrzejczyka. Zabili też wyciągniętych z ukrycia mężczyzn. Następnie przeszukali dom i odnaleźli pozostałe osoby, które związali sznurem i wywieźli na stracenie do Szulborza.

Opis (streszczenie): Franciszka Steć i jej córka Wanda mieszkały we wsi Rogatki, 2 km od Dubienki. Pochodziły z chłopskiej rodziny. Po ślubie Franciszka z mężem Julianem zamieszkali w Rogatce. Doczekali się dziesięciorga dzieci. W domu panowała bieda, jednak małżonkowie chętnie wyciągali pomocną dłoń do innych. W czasie wojny w pobliskiej cegielni, położonej pomiędzy Dubienką a Rogatką ukrywała się żydowska rodzina. Gdy Steciowie dowiedzieli się o tym zaczęli regularnie pomagać ukrywającym się. Franciszka przygotowywała posiłki i dostarczała je osobiście lub przez najstarszą córkę Wandę, która miała już doświadczenie łączniczki partyzanckiej.. Oprócz jedzenia kobiety dostarczały do cegielni własnoręcznie praną odzież, pledy i koce. Wszystko było zostawiane we wcześniej umówionym miejscu. Franciszka i Wanda nie znały nazwiska rodziny, której pomagały. W 1943 roku Steciowie musieli opuścić Rogatkę w obawie przed niemieckimi planami wysiedleń. Gdy w roku 1944 rodzina powróciła do Rogatki, w starej cegielni nie było już ukrywających się wcześniej Żydów. Kobiety nigdy nie poznały dalszych losów żydowskiej rodziny, której pomagały.

Opis (streszczenie): Reportaż jest filmową opowieścią o Janie Plewiku, który mieszkał razem ze swoją mamą Jadwigą w Zastawiu (dziś to część Bełżyc). W czasie okupacji Jan i Jadwiga udzielili schronienia swoim żydowskim sąsiadom, o nazwisku Kamionka.

Opis (streszczenie): Historia Elżbiety Ważnej - mieszkanki miejscowości Majdanek pod Tomaszowem Lubelskim, która w czasie okupacji niemieckiej ukryła Żydówkę Hanę, dzięki czemu uratowała jej życie. W 2017 roku Elżbieta Ważna została uznana za Sprawiedliwą śród Narodów Świata. Odznaczenie w imieniu babci odebrały wnuczki.

Opis (streszczenie): Wbrew licznym głosom i opiniom św. Maksymilian Kolbe nie był antysemitą. Najwyższym sprawdzianem jego stosunku do Żydów była wojna. W grudniu 1939 r. w Niepokalanowie schroniło się ok. 3500 osób wysiedlonych głównie z województwa poznańskiego, wśród których było ok. 1500 Żydów. Ojciec Kolbe jako gwardian zapewnił wszystkim schronienie i wyżywienie. Po kilku miesiącach przesiedleńcy zostali wywiezieni przez Niemców, ale kilkoro Żydów ukryło się w klasztorze. Nieocenione jest też świadectwo z Auschwitz - Birkenau żydowskiego więźnia Zygmunta Gorsona.

Opis (streszczenie): W Żułowie siostry franciszkanki prowadziły przeniesiony z podwarszawskich Lasek zakład dla niewidomych. Był tam również ukrywający się przed gestapo ks. Wyszyński, który zajmował się m.in. ratowaniem trzyosobowej rodziny żydowskiej

Opis (streszczenie): Przedstawienie historii dwóch rodzin, które żyły na obrzeżach Rejowca i uratowały grupę Żydów, którzy uciekli z getta i ukrywali się w stodole państwa Jędrasików i we młynie państwa Danielczuków.

Opis (streszczenie): Piotr Likos wraz z żoną Apolonią i nastoletnią córką Natalią mieszkał na uboczu wsi Opoka Duża, niedaleko Annopola. Po wybuchu wojny rodzina pomagała ukrywać Żydów zbiegłych z getta w Annopolu i okolicznych obozów pracy.

Opis (streszczenie): W czasie okupacji niemieckiej Kazimierz Bogucki z żoną Haliną mieszkał w Lublinie przy ul. Strażackiej 5. Przed wojną był pracownikiem elektrowni w Zamościu, później pracował w Międzykomunalnym Związku Energetycznym w Lublinie. Jako oficer uczestniczył w kampanii wrześniowej, a po powrocie z frontu działał w konspiracji. Kazimierz wykorzystywał swoją pracę w zakładzie energetycznym jako przykrywkę do prowadzenia działalności pomocowej. W czasie okupacji udało mu się uratować żydowską dziewczynkę o polskim nazwisku Regina Dziedzio. Pomógł też w uratowaniu studentki architektury Janiny Czaplińskiej. W październiku 1981 roku Instytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował Kazimierza Boguckiego tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.

Opis (streszczenie): Jan i Maria Wróblowie mieszkali we wsi Nowy Bidaczów koło Biłgoraja (woj. lubelskie), gdzie prowadzili gospodarstwo rolne. Od jesieni 1942 r. udzielali pomocy trzyosobowej żydowskiej rodzinie z Biłgoraja.

Opis (streszczenie): 6 października 1951 roku w obławie UB i KBW zginął żołnierz podziemia niepodległościowego Edward Taraszkiewicz "Żelazny". Dzień później funkcjonariusze Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego zaaresztowali felczera Andrzeja Fedorowicza, mieszkańca Sosnowicy, oskarżając go o udzielanie pomocy medycznej partyzantom Żelaznego. Niejako przy okazji późniejszego procesu sądowego wyszło na jaw, że w czasie okupacji niemieckiej, Andrzej Fedorowicz z narażeniem życia udzielał pomocy medycznej okolicznym Żydom i partyzantom żydowskim.

Opis (streszczenie): Historia Piotra Kościeleckiego, pochodzącego ze wsi Grądy - Woniecko, zamordowanego przez Niemców za ukrywanie żydowskiej rodziny. Pamięć zamordowanego uczcił Instytut Pileckiego, odsłaniając w rodzinnej miejscowości Piotra tablicę pamiątkową.

Opis (streszczenie): Stanisław i Eudokia Koszewscy mieszkali w Suchawie, w powiedzie włodawskim. Po wybuchu wojny zaczęły się prześladowania Żydów. Miejscowi Żydzi zostali przetransportowani do getta we Włodawie, a następnie do obozu śmierci w Sobiborze.

Opis (streszczenie): Rodzina Chudzików mieszkała we Włodawce. Ich obora stykała się z granicą getta. Obora ta była łącznikiem między miejscową ludnością, a zamkniętymi w gettcie Żydami. Były w niej deski, które się przesuwały i dzięki temu można było wchodzić, wychodzić, przekazywać rzeczy. Po drugiej stronie był podobny budynek, dzięki temu proceder był niezauważalny. Bohaterem opowieści jest Czesław Chudzik. Urodził się w 1928 roku I był już 11 letnim chłopcem, kiedy wybuchła wojna. Jego matka pomagała Żydom, choć była to biedna rodzina. Często przychodzili i prosili o jedzenie lub o pomoc w innych sprawach.

Opis (streszczenie): Florian Oszust mieszkał wraz z rodziną we Frampolu. Urodzony w 1920 roku, ukończył tam szkołę powszechną, gdzie poznał Gołdę Dymbort, w której się zakochał. W czasie wojny, w okresie prześladowania Żydów Florian ukrył narzeczoną na strychu sklepu, w którym pracował.